Geklasseerd
Met woorden heb ik gefantaseerd
stomdronken van het sentimentele
maar durfde het nooit te wagen
om jou een uitleg te vragen
en heb je geklasseerd in mappen
met de niet gespoten gallen
koos ik steeds de verkeerde vrienden
hij met het grootste woord inclusief.
moet je niet meer tussen regels lezen
zal ik van verdriet niets meer weten
want ieder mens gelooft in iets
ben niet de enige die nog een illusies ziet.
Reacties op dit gedicht
| dichtgeklungel: | Dinsdag, januari 27, 2004 00:49 |
| het irritante is vaak dat het achteraf vaak een illusie bleek te zijn. daardoor is het moeilijker om de volgende keer er weer in te gaan geloven. maar zonder geloven in werkt het voor mij niet. het eeuwige dillema. wanneer is het echt wanneer niet | |
| fox_bert: | Maandag, januari 26, 2004 21:51 |
| ja mensen stoppen al snel elkaar in hokjes. en daar doen we allemaal aan mee. De een is een kakker de ander een alto en de derde is een hippie. zo gaan we door en door. Al willen mensen zelf vaak ook in die hokjes gestopt worden door zich in die stijl te gaan kleden. |
|
| Oorlam: | Maandag, januari 26, 2004 14:30 |
| het bij voorbaat in hokjes stoppen kan verkeerd zijn.. ..laat alles open zegt oorlam (..al ben ik de eerste die toegeeft een ieder gelijk in een hokje te stoppen om later weer op terug te moeten komen:)) enne: illusies zijn wel degelijk belangrijk! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||