Anderen alles gunnen
Het ligt gelukkig binnen mijn kunnen
Zien dat het goed gaat met mijn medemens
Daar kan ik van genieten, heel intens.
Toch, daar is weer mijn stukje verdriet
Wat niemand anders ziet
Ik slik mijn tranen maar weer weg
In het hier en nu kom ik tot besef.
Het verlies van je eigen identiteit
Wie je werkelijk bent, ben je kwijt
Antwoord wordt je nooit gegeven
Het is accepteren in je leven.
Maar ik wil ook zo graag
Wanneer…stel ik mijzelf de vraag?
Blijven vechten en toch ook weer loslaten
Voelt heel dubbel, heb ik wel in de gaten.