Ik was altijd verdrietig
nooit kon iemand mij troosten
als we op iets gingen toosten
keek ik vernietigt

Toen zag ik jou
ik zag je lach
in de ochtenddauw
ik dacht:hoe kan iemand nou lachen

Een paar dagen later
had ik weer een kater
maar toen dacht ik aan jou
hoe je lachte

Ik dacht als ik dat ook eens probeer
en dat deed ik
het deed geen pijn of deed geen zeer
en toch lachte ik

Ik begon vaker uit te gaan
ík had geen verdriet meer
niks deed nu nog zeer
ik voelde me goed

En als ik dan weer een inzakker heb
bijvoorbeeld een kater
dan denk ik weer en jou
en dan komt alles goed