Eenzaam loop ik door de nacht.
Ik weet best dat er op mij wordt gewacht.
Maar hier is het zo heelijk stil.
En dat is nu wat ik even wil.

Even los van alle verdriet en pijn.
Heerlijk om even alleen te zijn.
Even kijk ik in het rond.
In de verte blaft een hond.

De maan kijkt spottend op me neer.
Als of hij zeggen wil zo ben je daar al weer.
Elke dag een uur.
Even alleen met de natuur.

Ja ik weet het ik vlucht dan voor mijn leven.
Ach het is toch maar voor even.
Straks dendert het gewone leven weer voort.
En dat is nu precies wat me stoort.

Mag het soms niet even trager gaan.
Zo dat ik even stil kan staan.
En kan genieten van de rust.
Zo dat mijn stres even wordt gesust.

Morgen mag dan alles weer sneller gaan.
Dan kan ik het weer beter aan.
Ik ben dan weer de clown die ik altijd was.
Maar nu.... maak ik denk dat ik nu even pas.




wim