Bewust weerspiegeld mijn droom zich in dit leven
herhaling van, wat nog zou kunnen gebeuren, achteruit
bewegend op de maat, van twee dansende vissen
jagend naar elkaar, om samen de nacht te beleven
Als een vlinder kwetsbaar, vouw ik mijn vleugels dicht
om met een flinke teug te drinken, als offer voor haar
mijn mooiste hartslag, die om de duizend seconden lacht
naar mijn moedige pogingen, het redden van ons licht
Langzaam als bliksem, streel ik de angst in ogen zichtbaar
penetreer hun voorzichtig, verweef mij in hun staren stil
neem ze mee naar het rijk, wat alleen inslag kan vinden
laat ze denken zonder te bewegen, speel op een vuursnaar
De zon buigt en knikt trouw, ze weet dat ze moet blijven
van mij in het blauw, ons avondrood is mooi en schept vrede
als een schip vaar ik het goud van de zee, terug naar bewustzijn
weerspiegel mijn droom als anker, terug en veilig, bij onze lijven
Remco den Hartog
28 januari 2004