Zijn laatste lach
was verzonnen
in zijn linker mondhoek
ik zag zijn ogen denken-
‘had je niet gedacht
en niet geschreven’
zijn laatste woorden
waren niet hard
maar doorweekt
met troebel water-
dat zijn lichaam niet meer leed
zijn laatste leugen
was de waarheid
maar niemand wilde horen
iedereen sprak drama
en niemand zag
zijn hand
die langzaam weggleed
Auteur: Zoete Wijn | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 januari 2004 | ||
Thema's: |