Stukje sterven
Stukje sterven
31 januari 2004
Stukje bij beetje,
in rook opgegaan
En niet meer weder opgestaan
voor een nieuwe omhelzing
Niet te snel
maar langzaamaan
de lijdensweg begaan
Tot er niets meer over is
om voor te blijven,
Om voor te bestaan
Voor iedere herinnering een traan
van geluk of verdriet
Een stukje sterven
bij elk afscheid, of nog te gaan
Ik kijk mezelf aan
blijf ik dan alleen over...
Alleen in mijn eeuwige slaap
Reacties op dit gedicht
| spacekoe: | Zaterdag, februari 04, 2006 12:21 |
| zeer mooi gedicht! | |
| latino @ngel: | Zaterdag, januari 31, 2004 16:34 |
| heel mooi geschreve, echt prachtig! Jammer dat zo'n mooie woorden zo een sombere boodschap brengen... Liefs, Ellen x | |
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 31, 2004 11:22 |
| als laat in ballet de stervende zwaan zich ineen vouwt, heen zal gaan, is er bij ieder die ziet de droom nog getrouw gevonden te worden en dan toch samen gekomen op te staan, en allen nemen elkaar te verwonderen waar... groet, hans |
|
| diddo: | Zaterdag, januari 31, 2004 10:58 |
| nounounou dat zal ook wel weer meevallen lijkt me. die dip die je hebt kom je juist teboven met steun van je vrienden |
|
| Jannie Hoogendam: | Zaterdag, januari 31, 2004 10:18 |
| Ik voel hem helemaal...Jammer dat het ophield... Graag gelezen en bewonderd liefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||