even...
EVEN....
Even...onzichtbaar zijn,
weten hoe het jouw vergaat.
Even..jouw stem horen
horen hoe je praat.
Even..bij je zijn
mijn armen om je heen
je huid en je geur
niets voelend van deze pijn.
Even..ontzichtbaar zijn
bloemen verwelken
bladderen zweven mee met de wind
weer 'n jaar voorbij
het sneeuwt in mijn hart
Elke dag in mijn gedachten
sta op en ga ermee naar bed,
niets begrijpend..voor altijd verward.
Even...onzichtbaar zijn.
even...weer bij je zijn.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: hanna li | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2004 | ||
| Thema's: | ||