(Van de error buzz werd het de stilte spelen)

Buiten was het stil,
van hier drie hoog viel dat goed te zien,
tegenover lag de mts school vredig grijs te wezen
met ervoor het groene vlak van het grasveld.
Men zat allen verveeld te luisteren
hoeof en wat de voorlezende opschotelde
over onze Oost Indië koloniale tijd
'Freekje lees jij verder?...'
Daar had je het; er schoof een roest-stalen plaat
door het grasveld naar boven
en Freekje schoof zijn flikkerende ogen richting
boek.
De hele week al wist hij wel dat het deze week weer zou gebeuren,
als niet bij Nederlands dan wel hier.
En de hele week zat hij al voor te trillen, hopende dat hij
geen beurt zou krijgen.
'Als ik maar niet ga kraken, als ik maar niet ga overslaan...'
Een vervreemding ging er in zijn adem op,
vlug verdwenen de eerste zinnen uit zijn mond,
maar toen hoorde hij zijn stem door het lokaal echoën,
en kwam er een hapering in zijn ritme, kwam er een
wig in zijn hoofd, schoven stale platen door zijn keel en mond.
en dan werd het erger;
verloor hij de verbanden tussen de zinnen, de betekenissen tussen de
woorden, schoof zich tussen elk woord een wak,
ging met elke poging duidelijk te blijven
een gedachte weg met het vuil helderende raster van de werkelijkheid.

Waarom liet hij hem nu weer lezen?
Hij voelde de hele klas in spanning zitten
Hij voelde de zwaarwegende stilte van iedereen hier aanwezig
en als dan de leraar zei; 'dank je, Freekje...Petra, wil jij verdergaan?...'
dan viel zijn lijf dood in die poel van stilte neer.
Werd het van een onnoemelijk staren om niet te huilen uit ongeloof
waren er weer dagen nodig terug te komen
naar dit mozaïk alhier
Vanavond blowen
Pauze na Aardrijkskunde (312, naar boven lopen...)
zal ik dan buiten gaan zitten?
Drie tekeningetjes maakte hij die les nog
al kijkende naar zijn trillende hand.
Hij speelde een stilte in zijn hoofd
die samenzweerde de error-buzz te ontvrichten.
Er kwam langzaam weer een groene zee terug
voor de mts school die weer langzaam
grijs werd...

er zou niemand....
Jaren zouden....
Ik bedoel, om Freekje bleef het stil
Niemand zou Freekje diagnostiseren
in het autistisch spectrum
Freekje zou gewoon gezien worden
als éen van die kinderen
die wat vreemd waren...
Als hij volgend jaar zestien is
zal hij met een stanley-mesje
wat sneetjes trekken over zijn polsen
Er zal dan éen meisje uit zijn klas zijn
die het verband erom ziet, en hem ernaar vraagt
dan zal hij bij haar ouders uitgenodigd worden
één keer en zullen ze bezig zijn
met het telefoontje van haar ex vriendje
dat dan plaatsvindt, en zal Freekje zien hoe haar vader
daar kwaad over wordt.
Veel teveel vragen stelden zij

('waar was deze tijd toch voor?...hmmdidada hmmdidi...')