De zon straft
De zon straft
De zon staat hoog in de lucht
Hoger dan de mens kan vliegen
De mens komt nooit ver in de vlucht
Want het leven bestaat uit bedrog en liegen
Uit diepe schaamte wil men naar de zon
Om te branden van verdriet
Weet nog goed hoe het begon
Je was het zelf die alles verliet
Alles vertrapt,koppig en eigenwijs
Wars van iedere goede raad
Vluchtte je laf,richting….enkele reis
Ongevoelig, ziel doordrenkt van haat
Je gaat je eigen weg, afgrond nabij
Graaft je eigen graf
Een donkere wereld, nooit meer vrij
Voor de rest van je leven straf!
Reacties op dit gedicht
| Quo Vadis?: | Zondag, februari 01, 2004 02:17 |
| Wát één zelfkennis zeg! Ik wens je sterkte, Paulus26. ;o)x |
|
| Flanieke: | Zondag, februari 01, 2004 00:23 |
| Nou Paulus, Weet niet de juiste woorden te zetten... *...supper mooi verwoord...* Mja meer krijg ik er niet uit lieferd... Liefs Stephanie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paulus26 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||