een zegen van geluk
een zegen van geluk
'k was nooit verliefd, heb jij gemerkt
gewoon verdwaald, en grenzeloos,
oneidig ver, steeds maar op zoek naar jou
elk leven weer opnieuw die ene wens
tot plots jij in mijn leven kwam
en in mij mijn gevoel, versterkt
door jouw aanwezigheid, mij ademloos
beseffen liet, jij bent de vrouw
waarvan ik hou, zomaar een mens
die mij wou drinken, tot zich nam
en als je naar me lacht
en stralend naar me kijkt
dan voel ik zacht
een zegen van geluk
waaronder ik bijna bezwijk.
**********
sunset 01-02-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Zondag, februari 01, 2004 19:48 |
| Weer zo vol emotie, maar bezwijken doe ik eveneens bijna... Lieve groet, XaVioN |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||