Verleden toekomst
De glazen bal,
in de palm van je hand
Diep genesteld,
gaf hij je warmte constant
Voortdurend liefde zij aan hij
We passen goed bij elkaar,
zoals jij altijd zei.
Maar één keer werd de bal te zwaar,
te veel van ons,was het me niet gewaar
Onze tijd was voorbij
En daar ligt juist dit hels verdriet
Want een glazen bal barst,
hij stuitert niet.
in de palm van je hand
Diep genesteld,
gaf hij je warmte constant
Voortdurend liefde zij aan hij
We passen goed bij elkaar,
zoals jij altijd zei.
Maar één keer werd de bal te zwaar,
te veel van ons,was het me niet gewaar
Onze tijd was voorbij
En daar ligt juist dit hels verdriet
Want een glazen bal barst,
hij stuitert niet.
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Zondag, februari 01, 2004 20:47 |
| mooi geschreven ene de titel is magisch...maar jammer is het zo triest.. dikke knuffel |
|
| Goessens: | Zondag, februari 01, 2004 19:18 |
| scheetje,het is heel mooi. Ik kan niet zeggen dat de bal niet van glas is of dat ik misschien nog wel lijm vind ooit maar..je bent een superpoepie ~dikke zoen~ | |
| Flanieke: | Zondag, februari 01, 2004 18:55 |
| Nou lieferd, *...supper verwoord...* Veel liefs Stephanie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lukoste | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||