WAARHEEN?
OPNIEUW.
Triest,
ik wil niet triest zijn,
maar de stormen
in mijn hart
woeden hevig,
oplaaiend
als een orkaan
die ik niet kan stoppen.
Gedachten
voeren mij mee
met deze zware storm
waar ik geen stand kan houden.
Ik probeer
mij staande te houden
totdat ik weer
een windstoot voel
die mij
tegen de vlakte slaat.
Ik probeer
op te staan
en
met hier en daar
wat beurse plekken
moet ik er toch
weer tegen aan.
Ik krabbel op
sla het stof
van mijn kleren
en denk..
kom op meid
gewoon
opnieuw proberen!
Reacties op dit gedicht
| Danty: | Zondag, februari 01, 2004 21:10 |
| Jaah zeg ik mee eens en mooi geschreven Danty | |
| bieke: | Zondag, februari 01, 2004 19:30 |
| Soms moe van het vallen en opstaan, zullen we toch verder moeten gaan Jackie ;-)) Liefs Bieke, |
|
| Flanieke: | Zondag, februari 01, 2004 18:50 |
| Wauw lieferd, Dit heb heb je weer supper mooi neergezet, net zoals Priscilla zegt, na regen komt zonneschijn ;) Veel liefs Stephanie |
|
| meisjuh: | Zondag, februari 01, 2004 18:43 |
| mooi geschreven,,, * na regen komt zonneschijn...niet vergeten;) * veel liefs pricilla |
|
| hadassah: | Zondag, februari 01, 2004 18:13 |
| Als je vecht zult je eens winnen... En ik weet zeker dat je het kunt... Kop op hé.. Het is een heel mooi en rakend gedicht... *knuff* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||