Doorzichtig Lachend Naar De Eenzaam
Doorzichtig Lachend Naar De Eenzaamheid
Weer de ochtendzonnestralen
Die mijn ogen doen open gaan
Verwarrend de deken om je hoofd
Maar de slaap klopt bij mij niet meer aan
Horizontaal geluk
In een doekje van zwart wit
Verwikkeld met stroef touw
Niet dat ik er echt mee zit
Gevoelens verwateren
Bij een blik in de zwarte goot
Lopend, met één beek hinkend achter me aan
Sleep ik mee, De Dood
Achter mij aan
Door dal en berg
Vind ik steeds weer de eenzaamheid
In mijn binnenzak, voelt zo erg
Het stoort mij innerlijk
Dat ik steeds weer verlies dat gevoel
Bij hem zijn laat alles terugkomen
Maar mijn hele leven wijden aan bij hem zijn heeft ook geen doel
Geluk zit in die momenten
Die ik allen al met hem heb gedeeld
Geen enkele vergeten in dezer tijd
Nooit mij een moment verveeld
Maar nu genomen
De tijd van mij alleen
Geluk verdwijnt als de zon
Ik verander in een ondoordringbare zwarte steen
Fel gesloten ogen
Eenzaamheid blijft komen in mijn bereik
Gevoelens worden weggespoeld door tranen
Nu het moment dat ik totaal bezwijk….
Vergeten In De Eenzaamheid…
*
Volslagen idioot geschreven
Het komt er niet meer uit wat ik wil
Het is een verwarrend gedicht
Vanaf nu ben ik even stil
Ongekende Mislukking Verschijnt in mijn gedichten =(
Sniffelien...
*
Weer de ochtendzonnestralen
Die mijn ogen doen open gaan
Verwarrend de deken om je hoofd
Maar de slaap klopt bij mij niet meer aan
Horizontaal geluk
In een doekje van zwart wit
Verwikkeld met stroef touw
Niet dat ik er echt mee zit
Gevoelens verwateren
Bij een blik in de zwarte goot
Lopend, met één beek hinkend achter me aan
Sleep ik mee, De Dood
Achter mij aan
Door dal en berg
Vind ik steeds weer de eenzaamheid
In mijn binnenzak, voelt zo erg
Het stoort mij innerlijk
Dat ik steeds weer verlies dat gevoel
Bij hem zijn laat alles terugkomen
Maar mijn hele leven wijden aan bij hem zijn heeft ook geen doel
Geluk zit in die momenten
Die ik allen al met hem heb gedeeld
Geen enkele vergeten in dezer tijd
Nooit mij een moment verveeld
Maar nu genomen
De tijd van mij alleen
Geluk verdwijnt als de zon
Ik verander in een ondoordringbare zwarte steen
Fel gesloten ogen
Eenzaamheid blijft komen in mijn bereik
Gevoelens worden weggespoeld door tranen
Nu het moment dat ik totaal bezwijk….
Vergeten In De Eenzaamheid…
*
Volslagen idioot geschreven
Het komt er niet meer uit wat ik wil
Het is een verwarrend gedicht
Vanaf nu ben ik even stil
Ongekende Mislukking Verschijnt in mijn gedichten =(
Sniffelien...
*
Reacties op dit gedicht
| ~Reality~: | Dinsdag, februari 03, 2004 19:18 |
| Gwoon doorschrijven!! Werk als soort van 'therapie' (...) Maar het komt wel weer hoor =) |
|
| ***engeltjuh***: | Maandag, februari 02, 2004 21:42 |
| lieverd toch, iedereen heeft wel een tijd dat het niet gaat, dan lukt het gewoon echt niet, vind overigens wel een complimentje waard hoe je al die woorden zo in de zinnen verwerkt. liefs en dikke knuffel gerjan |
|
| Oorlam: | Maandag, februari 02, 2004 14:34 |
| gedichten in verwarring geschreven leren je vaak veel over jezelf.. kernzin met de meeste constructieve toekomstwaarde lijkt me "Maar mijn hele leven wijden aan bij hem zijn heeft ook geen doel" (een interpretatie) aai, |
|
| Darkdevils-night: | Maandag, februari 02, 2004 13:49 |
| Ik vind het ondanks jou negatieve woorden over dit gedicht een mooi gedichtje hoor, je moet er wel ff over nadenken maar er zit gevoel in en dat maakt het mooi. Sterkte en niet opgeven hé... Ik vind je gedichten altijd ontzettend mooi om te lezen dus stop er nog maar niet mee;) Veel liefs cora |
|
| druppeltje: | Maandag, februari 02, 2004 11:20 |
| het is mssn wel een verwarrend gedicht maar dan drukt het net uit hoe jij je voelt ongeloofelijk verwarrend dus er is niets mis mee meid! Laat je koppie ni hange meid en probeer te blijven vechten en er iets van te maken! knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: FrogCess | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||