Zomaar een bewoner
Iedere dag zit je op dezelfde plaats
Je eigen hoekje bij de deur, op wacht
kijkende naar iedereen die langs komt
vragend om een beetje aandacht
Je handen zoeken een lichaam
ongeremd en grijpend naar iets
naar iedereen die even met je praat
maar de meesten willen weten van niets
leven wil ik, zoals jij dat doet
is wat ik altijd van je hoor
ik wil met je trouwen en een kind
zo gaat het de hele dag maar door
Zoveel verwarring in je hoofd
niet weten wat je moet doen
iedere dag is hetzelfde voor jou
niet meer dezelfde als toen
getroffen door een ziekte
gedragsgestoord en zo alleen
iedereen weg uit je leven
geen bekenden meer om je heen
Je zou nog zoveel willen
een auto, telefoon en nog veel meer
maar je bent de moed verloren
je leven is over is je verweer
Kan soms geen woorden voor je vinden
om je een beetje troost te geven
alleen naar je luisteren en met je praten
en misschien nog een beetje plezier laten beleven
De vergeten groep behoor je toe
mensen die de wereld hebben opgebouwd
in de oorlog voor ons gevochten
een groep die de meesten zo benauwd
weggestopt in een verpleeghuis
een huiskamer delen met 13 anderen
geen enkele vorm van privacy
dat moet toch eens een keer veranderen
ik hoop dat ik met wat kleine dingen
iets voor je betekenen kan
Je een beetje van mijn liefde geven
Aan zomaar een bewoner, een oude man