Toen het licht even niet scheen
Toen het licht even uit ging
Toen het licht even verdween
Toen het licht even in het duister verging
Toen het licht even doofde
En daar niets meer was, enkel nog duisternis
Toen het duister je ziel uit je lichaam roofde
En plaatsmaakte voor verdriet en pijn
Toen het duister het geluk verdrong
En de zinnen geen inhoud meer hadden
Toen het duister geen geluk meer bood
Omdat dat kleine lichtstraaltje weer op te vangen
Toen het licht even niet scheen
Toen het licht even uit ging
Toen het licht even verdween
En een schreeuw om leven, geen nut meer had