Met verwondering...
Met verwondering...
Met verwondering
Lees ik de woorden
Die jij neerschrijft
Aan mij gericht
Woede, wantrouwen
Het voelt als een steek
Intens verdriet
Happen naar adem
Stilte
Je begrijpt het niet
Met verwondering
Voel ik boosheid
Opkomen
Pijn
Je ontneemt me
Steeds meer dromen
Ik wilde alleen maar
Liefhebben
Mijn tranen
Leggen hun weg af
Van verdriet
Stilte
Ik begrijp je niet...
Weltrusten...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Redgirl38 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||