alleen maar donkere wolken met regen beladen
drijven naar deze plek zonder doel
er gaan dagen voorbij zonder lichtpuntjes in de verte
maar ik kan niet slapen met dit donkere gevoel
het hoofd gebogen in warme handen steunend
ineengedoken zitten in de schaduw van andere mensen
stemmen bereiken me steeds killer
maar de gevoelens juist steeds intenser
zonder uitleg zou het licht vanzelf weer komen
maar waar komt het dan vandaan?
moet ik de makkelijke weg kiezen
of zoek in naar het licht van de volle maan
licht geeft verlichting in donkere tijden
maar ook in donkere ogen
en er gaan dagen voorbij zonder lichtpuntjes in de verte
maar toch komen ze eraan, daar blijf ik in geloven