Langzaam gaat het beter, langzaam ga ik iets vooruit
op weg naar het geluk, zachtjes, vooral niet al te luid.
Onzeker, ja nog steeds, dat blijft nog even,
maar is zo niet het hele leven?!
Het is zo makkelijk om 'zomaar'op te geven!
Ikzelf heb ook zo vaak gedacht, zo wil ik niet meer leven!
Maar altijd was er toch nog iets in mij,
iets dat 'je kunt het'tegen me zei.
Daarom schreeuw ik nu heel luid,
Langzaam gaat het beter, langzaam ga ook jíj vooruit!