gesmoorde kreet
Langzaam glij ik
steeds verder weg
naar het onbekende
duister.
Weggeslagen
smoor ik
mijn kreet
in een fluister.
Het donker
omsluit me
met angst
en ik huiver.
Reacties op dit gedicht
| Maximeee: | Vrijdag, maart 03, 2006 19:50 |
| *Sprakeloos* | |
| Sweet inside: | Vrijdag, februari 06, 2004 17:09 |
| Don't be afraid Everything will turn out great XXXXX en knuffff Groetjes van Wim |
|
| Phoweyk: | Vrijdag, februari 06, 2004 17:05 |
| weer een pracht, zoals mijn mening vaker denkt over je gedichten :)), .. | |
| Jurriaan Cornelissen: | Vrijdag, februari 06, 2004 16:07 |
| lieve ik wat is er toch zo duidelijk | |
| Jurriaan Cornelissen: | Vrijdag, februari 06, 2004 16:05 |
| hoi wauw wat een prachtig wezen.. las je zonder de eerste en laatse ik.. het gaf een mooie balans |
|
| jackie53: | Vrijdag, februari 06, 2004 15:16 |
| Ik houd ook niet van de duisternis,zoek het licht,het is er !!!! liefs xx | |
| *Shanti*: | Vrijdag, februari 06, 2004 14:25 |
| Echte monsters leven in het donker...... Doe het licht aan, en zie dat er eigenlijk niets is om bang voor de zijn, behalve de angst zelf. Sterkte, namasté, Shanti |
|
| ~Classique~: | Vrijdag, februari 06, 2004 13:05 |
| Every beat of your heart tore the lies all apart Made foundations quiver Every wave in the lake caused the porcelain to break And I shiver... Epica - Feint |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rimjam |  
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||