Stoppen met leven..

Ik heb alzo vele keren gedacht,
maar eigenlijk heb ik nooit de kracht.
Om alles van mij gewoon stil te zetten,
dat niemand gewoon meer op mij moet letten.

Ik kan toch nooit iets goed meer doenvoor de mensen om me heen.
en ik voel me nu zo fucking alleen.
Ik doe zo hard mijn best,
en wordt gewoon toch altijd vergeleken met de rest.

Ik sta zo op het punt om er gewoon een einde aan te maken,
gewoon stoppen met al die nutteloze zaken.
Want mijn leven heeft gewoon geen doel.
Ik kan echt niet beschrijven wat ik voel.

Mijn ene doel hebben ze mij afgenomen
en ik kan er niet meer aan ontkomen.
Hoe graag ik het ook zou willen geven
al de liefde in mijn leven.

Maar dit mag ik nu niet meer
want het was maar weer eens niet goed deze keer.
Ik ben het echt zo beu, ik wil gewoon opgeven
maar ik ben te laf om op te geven.

Waarom doe ik het gewoon niet zonder na te denken
en hoplijk komt er dan een beter leven dat iemand me zal schenken.
Zal nog iemand om me geven
als ik gewoon stop met leven ?!

(30-03-2001)
******************

Geschreven door

Nele Machiels

Reacties op dit gedicht

Nele Machiels vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Noortje Goffings:	Zondag, december 23, 2001 13:02
Hoi Nele, Hier word ik toch wel eventjes stil van hoor meisje, vergeet één ding nooit :IK ZAL ER ALTIJD VOOR JE ZIJN!! Als er eens iets is ik zal luisteren echt waar. Samen komen we er wel door ,geloof me. Dag allerliefste Nele'ke Vergeet niet dat ik wel om je geef heelveel zelfs

dasgod :	Dinsdag, oktober 23, 2001 00:40
mijne lieve schat ik ben momenteel in staat een ding te zeggen het is een sterk gedicht en ik vind het minder zwaar als haat moord is altijd laffer als leven en laten leven ma daar word al genoeg over geluld iedereen heeft dat gedacht wel eens maar we blijven chilled en we laten alles en iedereen toe om een leven te hebben en er zoveel mogelijk van te maken en onszelf dikke kus the one and only god ik

Poely:	Donderdag, mei 03, 2001 21:08
Maar meisje toch...geloof me maar...het minst laffe wa ge kunt doen is hier blijven...de dagen zouden voor mij héél wat zwarter zijn als ik jou zou moeten missen, we zien elkaar misschien niet meer zoveel maar toch...het gevoel dat ge daar ergens zijt is voor mij al genoeg om een lachje tevoorschijn te toveren...ik hoop dat ge er nooit een einde van maakt, want ik weet ni of ik u wel zou kunnen begraven...ik mis u! xxx

anne:	Vrijdag, april 06, 2001 14:21
Hee, ik wilde ook opgeven, maar ik ben nu weer heel gelukkig (bijna). Ik kan maar een ding tegen je zeggen: GEEF NIET OP!!!!!!!!!!!!!!

:	Maandag, april 02, 2001 14:02
neleke, ge weet dat ik me t zelfde als u voel he, ma ik denk da er n reden is da we t toch ni doen er zijn verschillende mensen en dingen die ons hier houden... en ik geloof heus da er n reden is waarom wij zo veel pijn moeten lijden, meer dan we aankunnen, ik heb t je nog al ns gezegd: ALLES PIJN DIE JE IN JE JONGE LEVEN MEEMAAKT , WORDT DE PLEISTER VOOR OP JE DIEPE, GROTE WONDEN VAN LATER!! maar ondertussen gaan we er t beste van proberen te maken, en uit al onze fouten leren w

nick:	Zaterdag, maart 31, 2001 18:56
heel mooi gedicht met veel gevoelens

Over dit gedicht

Auteur: Nele Machiels
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 31 maart 2001
Thema's: [IK] [Dood] [Eenzaamheid]