Wegkwijnen in stil verdriet
Wegkwijnen in stil verdriet
Over iets niet willen praten
En wegkwijnen in stil verdriet
Een traantje moeten laten
En niemand die het weet of ziet...
Maar kwel jezelf niet zo in die cel
en doorbreek de nakende stilte
Want sommige mensen helpen je wel
Om te ontsnappen uit die dreigende kilte
Kom dus voor je gevoelens uit
Al weet je niet waarheen
Neem vlug het juiste besluit
Er zijn genoeg vrienden om je heen
Laat je dan maar eens goed gaan
Of je het nu wilt of niet
En trek je eventjes van niks meer aan
Misschien ligt er wel een nieuwe toekomst in het verschiet !
Reacties op dit gedicht
| myra123: | Zaterdag, februari 07, 2004 02:47 |
| echt gaaf erg mooi bravo groetjes myra |
|
| Danty: | Zaterdag, februari 07, 2004 02:10 |
| ACH JONGE AQ+BQ=CQ MAAR DAN MOET JE D%&G NIET VERWARREN MET Q#^^J WANT DAN ZIJN DE GAPEN RAAR. | |
| Flanieke: | Zaterdag, februari 07, 2004 01:15 |
| supper neergezet, ergens weer beetje hoop te lezen, je hebt gelijk, laat je maar eens lekkerr gaan en denk aan je eigen de andere die je aanvaarden zoals jij bent hebben er geen erg in... van de andere moet je dan ook niest meer van aantrekken... liefs stephanie |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, februari 07, 2004 00:33 |
| Goed gedicht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Socrates | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||