vergeet me
Tijd slokt me op
in een onvolkomen kolk
van niet uitgesproken woorden
Een lange eenzame val door
je beschuldigende ogen
doet me smeken om
een uitweg
Vergeef me
Draaiend in je tranen
van jarenlang verdriet
bijna opgedroogd en uitgewist
In je ogen is alles
verleden tijd
laat me dan los nu
en stop me in je diepste donker
Vergeet me
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: candel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||