Stel je voor dat vandaag de zon zou schijnen
in plaats van de wurgende regen die neerklettert
op de Dam
Dat jouw krullen vluchtig zouden wapperen
Niet voor je ogen zouden plakken, hangend in
kleverige slierten
dan zou ik vast de mus zijn die argeloos
uit je hand kwam eten
Het vrolijke vlaggetje in jouw kinderijsje
De torenspits van een Spaans kerkje
En stel je dan voor dat de kieren van onze
tochtige woning scheuren blijken van ons
witgeschilderde appartement
Ergens zuidelijk aan de kust; en dat het klotsen
van de zee samen met het geelgoude zand door
de luiken lonkt
Dat de junk in ons portiek zomaar tanden in
de mond heeft en een bloem in jouw haar
steekt
En dat onze schoenen niet nat zijn van de plassen
op straat maar gewoon omdat onze voeten in
de branding staan van een kabbelende zee
Dan ben ik: samen naar het verste bootje turen,
het zoeken naar de goedkoopste lekkere fles wijn,
de kinderen die lief naar jouw ogen lachen,
honderden treden die ons de stad in tillen,
onder begeleiding van de man spelend op zijn mondharmonica,
in slaap vallen onder een wolk, deken die naar ons ruikt
Dus vergeet nu alsjeblieft de druppels
de druppels op je blote buik
Menno_18: | Dinsdag, april 20, 2004 20:23 |
Wat een prachtig gedicht weer... ben erg onder de indruk van je schrijven! | |
shelob: | Maandag, februari 09, 2004 21:40 |
Hoe heerlijk, geef door die roze bril! | |
lommert: | Maandag, februari 09, 2004 21:16 |
prachtig gedicht..ik loop met je mee in dit gedicht en zie het voor me... ik speel mondharmonica...al jaren..dus.. willemmien |
|
MayadeBij: | Maandag, februari 09, 2004 20:09 |
=:)}}) Geweldig! Kus. | |
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 09 februari 2004 | ||
Thema's: |