mijn winterjaren
de zomerzon verbloemt je lente, tulpen
groeien of verleppen. jij dacht er niet aan
je witte huid verwennen. wij bezige bijtjes
in de wereld staan zij amper nog, treurwilg
hoe bloeien wij zonder winterkoude, sneeuw
als poppen of smelt. en korte broeken aan
nog veel te koud. we zijn niet te genieten.
de tijd zal haar wegnemen, te vergeten en
soms, vertel ik mezelf
het is toch altijd winter.
groeien of verleppen. jij dacht er niet aan
je witte huid verwennen. wij bezige bijtjes
in de wereld staan zij amper nog, treurwilg
hoe bloeien wij zonder winterkoude, sneeuw
als poppen of smelt. en korte broeken aan
nog veel te koud. we zijn niet te genieten.
de tijd zal haar wegnemen, te vergeten en
soms, vertel ik mezelf
het is toch altijd winter.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: G. de Zwager | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2001 | ||
| Thema's: | ||