Aan de wateroever
Aan de wateroever sta ik,
turend over het stille water.
Over mijn wangen branden tranen,
met mijn gedachte denk ik aan later.
Een vogel fluit vrolijk een wijsje,
maar horen doe ik het niet.
Langzaam hurk ik neer,
tussen de begroeiing waar niemand me ziet.
Onwelkom op deze wereld,
dwaal ik enkel wat rond.
Twee voetafdrukken blijven staan,
op de plek waar ik net nog stond.
Een aarzeling dwaalt nog rond,
door mijn hoofd.
Maar dat mocht niet helpen,
al zwemmend heb ik me van mijn leven beroofd.
~En ik zwom naar bevrijding~
12 - 02 - 2004
~Miriam~
*Cheseri*: | Donderdag, februari 12, 2004 13:38 |
Mooi geschreven.. maar de dood istogh geen uiweg vecht voor je geluk! liefs pricilla |
|
*Shanti*: | Donderdag, februari 12, 2004 13:20 |
Jezelf van het leven beroven zal je niet bevrijden; het bewustzijn gaat door na de dood! Bezint eer ge begint!! Sterkte, liefs, namasté, Shanti |
|
Princes: | Donderdag, februari 12, 2004 12:04 |
mooi geschreven dit zou een uitweg zijn voor velen, maar hopelijk doe ze de stap terug inplaats van te zwemmen naar de bevrijding, liefs |
|
Auteur: Rimjam | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 februari 2004 | ||
Thema's: |