De zee stroomt over
ik zie het gebeuren
de zee stroomt over
ik zie dijken scheuren
het land verdwijnt, verzuipt
ik zie vele kleuren
en ruik zoute geuren
de duinen betreuren
de pracht van hun zijn
en, kijken nog even
naar mensen zo klein
De zee stroomt over
in één grote vloed
Ik wrijf in mijn ogen
en zweet bijna bloed
ik vecht tegen water
dat doet me geen goed,
doch eventjes later
roept één zoon van mij:
De koffie is klaar mam.
kom je erbij?
Pfff
Jannie Hoogendam
| Irdana: | Donderdag, januari 13, 2005 19:46 |
| zijn bepaalde gevoelens die je niet thuis brengen kan (weet er alles van ) met liefs Irdana | |
| Lieverdje: | Donderdag, januari 13, 2005 17:32 |
| Nu begrijp ik het! Zeer schitterend neergezet! Die droom lijkt echt! Liefs |
|
| westland: | Vrijdag, februari 13, 2004 11:05 |
| was weer een mooi gedicht, maar goed dat het een droom was. en dat je zoon riep voor koffie.liefs jany. | |
| lommert: | Donderdag, februari 12, 2004 21:47 |
| ff wegdromen en gelukkig in de realiteit wakker worden...maar het geeft te denken.. xxje willemmien |
|
| shelob: | Donderdag, februari 12, 2004 20:56 |
| Voortaan maar een opblaasbootje bij de hand houden Jannie. | |
| jackie53: | Donderdag, februari 12, 2004 19:29 |
| Goed dat je zoon je terug roept in de realiteit van een lekker ..bakkie!! Wel vind ik het weer een pracht gedicht!!!! liefs xx |
|
| Auteur: Jannie Hoogendam | ||
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||