Jij
Jij
Waarom blijf ik toch steeds aan je denken,
Ik weet dat ik mijn hart niet aan jou kan schenken.
Je bent zo ver van me vandaan,
Waarom blijf je toch in mijn leven bestaan?
Komt het door je lach,
Waarop ik verliefd werd toen ik je zag?
Of komt het door de tijd die we samen hebben versleten?
Wat ik ook doe, ik kan je gewoon niet vergeten
Ik kon niet zeggen wat ik voelde,
Ik heb het ook niet uitgelegd.
Maar toch wist jij wat ik bedoelde,
De stilte had het al gezegd.
Als ik je kuste of je verkeerde in blijheid of in droefenis,
De liefde is pas echte liefde als stilte taal geworden is.
Waarom blijf ik toch steeds aan je denken,
Ik weet dat ik mijn hart niet aan jou kan schenken.
Je bent zo ver van me vandaan,
Waarom blijf je toch in mijn leven bestaan?
Komt het door je lach,
Waarop ik verliefd werd toen ik je zag?
Of komt het door de tijd die we samen hebben versleten?
Wat ik ook doe, ik kan je gewoon niet vergeten
Ik kon niet zeggen wat ik voelde,
Ik heb het ook niet uitgelegd.
Maar toch wist jij wat ik bedoelde,
De stilte had het al gezegd.
Als ik je kuste of je verkeerde in blijheid of in droefenis,
De liefde is pas echte liefde als stilte taal geworden is.
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Vrijdag, oktober 15, 2004 13:12 |
| Heb geen woorden voor... vooral: De liefde is pas echte liefde als stilte taal geworden is, vind ik een mooie zin en ook helemaal waar. Liefs Elizabethh |
|
| mandy29: | Vrijdag, februari 13, 2004 12:27 |
| Mooi gedicht Roy. Ik voel me het zelfde maar dan andersom | |
Over dit gedicht
| Auteur: Roy van der Steen | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||