Beelden die ik nooit meer zal vergeten...
Beelden die ik nooit meer zal vergeten...
Ik leg vast gebonden in een kruiwagen
Met make up word ik besmeurd
Mijn handen en mond vast geplakt
Ruik nog die vieze geur
Met op mijn gezicht alle lelijke kleuren
Vriendinnetjes die toe kijken
maar niets kunnen en mogen doen
Anders zou met hun het zelfde gebeuren
Waar om moest dit gebeuren toen
Als kind had ik geen weet hiervan
Vond het ellendig en vreselijk rot
Kon het niet begrijpen
Waarom dreef ze met mij de spot
Gelukkig wist een meisje te ontsnappen
en riep mij moeder vlug
En kwam met haar naar de bewuste plek terug
Voor mij was dat bevrijding
werd door vriendinnen los gemaakt
Terwijl die stomme trut
die mij had vast gebonden
met mijn moeder aan het vechten was geraakt
dat was vreselijk om te zien
mijn moeder die totaal over haar toeren was
ik kon het niet begrijpen
nu wel velen jaren later pas
die trut die mij had vastgebonden
was de zus van de kerel
die mij had misbruikt
en als uiting van haar woede
had ze mij maar gebruikt
want ik was de reden dat haar broer
uit huis was geplaatst
dat hij alleen in de weekenden
nog maar thuis mocht komen
ze moest nu eens weten
hoe ik nog steeds van die kerel lig te dromen
dat ik voor de rest van mij leven
achtervolgd word door zijn daden
en dat haar streken
mij ook niet koud hebben gelaten
maar ach ik denk wanneer ze dit zou weten
dat ik deze beelden nooit meer zal vergeten
dat ik nog steeds gillend zwetend waker word
zij er nog niet eens rauwig om word
3-4-2001
Ik leg vast gebonden in een kruiwagen
Met make up word ik besmeurd
Mijn handen en mond vast geplakt
Ruik nog die vieze geur
Met op mijn gezicht alle lelijke kleuren
Vriendinnetjes die toe kijken
maar niets kunnen en mogen doen
Anders zou met hun het zelfde gebeuren
Waar om moest dit gebeuren toen
Als kind had ik geen weet hiervan
Vond het ellendig en vreselijk rot
Kon het niet begrijpen
Waarom dreef ze met mij de spot
Gelukkig wist een meisje te ontsnappen
en riep mij moeder vlug
En kwam met haar naar de bewuste plek terug
Voor mij was dat bevrijding
werd door vriendinnen los gemaakt
Terwijl die stomme trut
die mij had vast gebonden
met mijn moeder aan het vechten was geraakt
dat was vreselijk om te zien
mijn moeder die totaal over haar toeren was
ik kon het niet begrijpen
nu wel velen jaren later pas
die trut die mij had vastgebonden
was de zus van de kerel
die mij had misbruikt
en als uiting van haar woede
had ze mij maar gebruikt
want ik was de reden dat haar broer
uit huis was geplaatst
dat hij alleen in de weekenden
nog maar thuis mocht komen
ze moest nu eens weten
hoe ik nog steeds van die kerel lig te dromen
dat ik voor de rest van mij leven
achtervolgd word door zijn daden
en dat haar streken
mij ook niet koud hebben gelaten
maar ach ik denk wanneer ze dit zou weten
dat ik deze beelden nooit meer zal vergeten
dat ik nog steeds gillend zwetend waker word
zij er nog niet eens rauwig om word
3-4-2001
Reacties op dit gedicht
| kiddy: | Zondag, augustus 19, 2001 18:44 |
| jammergenoeg weet ik het.... ongelofelijk dat er zulke mensen bestaan, en op zo'n manier met mensen omgaan, lieverdddddd kop op hoorrrrrr! knufff en kussss je vriendinnetje |
|
| Be²rtje: | Zaterdag, juni 16, 2001 16:14 |
| Ik heb ooit toegekeken bij een soort vernedring als dit, ik lachte ermee, en voelde voor mezelf geen schuld... ik lees dit een ween, voel de pijn van die jongen... sorry... | |
| Benjamin de Rooy: | Woensdag, april 04, 2001 00:02 |
| ....alleen maar stilte.... | |
| arie: | Dinsdag, april 03, 2001 23:28 |
| IN stilte lees ik je verhaal lieve Pieps, in stilte vervloek ik dat onmens. Dit type mensen, nog lager dan dieren, doen je dingen aan die je levenslang geven. En zij... komen het weekeind thuis. Tewijl je zelf nooit meer echt een thuis zult hebben qua gevoel... Je beelden spreken voor zich je angsten ook. Ik kan slecht met je meevoelen, en hopen dat er nog vreugde overblijft voor je. meis... heel veel sterkte liefs Arie |
|
| Christl: | Dinsdag, april 03, 2001 21:43 |
| Lieve Pieps, Ik weet wat je voelt....Het voelt afschuwlijk.....Beelden, herinneringen....brrrrrrrr!! sterkte, liefs, Christl |
|
| Robski: | Dinsdag, april 03, 2001 18:59 |
| Waarom moeten mensen zo zijn... Zijn de meesten van ons dan echt niets meer dan beesten met kleding aan? ... Voor dat soort mensen zou de zwaarste straf moeten staan... zodat zij er ook twintig jaar of zo over mogen nadenken... zonder pardon.. Veel liefs.. Rob |
|
| Paul Willems (Quikkie): | Dinsdag, april 03, 2001 16:31 |
| Stilte na het lezen geen woorden alleen maar stilte strkete Paul |
|
| CJ: | Dinsdag, april 03, 2001 13:43 |
| Stilte........ Het verwerken van je gevoelens ten opzichte van de dader is 1 van de moeilijkste dingen ooit. De gedachte dat hij/zij gewoon verder leeft, zonder enig berouw, veroorzaakt bij mij kwaadheid en verdriet. Maar met deze emoties tracht ik mn gedichten te schrijven, voor velen een goede uitlaatklep. Zo ook voor jou lieverd...en je doet het fantastisch. Zoek steun bij vrienden, in gedichten en bij iedereen hier. Een hele dikke knuffel van iemand die enigszins begrijpt wat je meemaakt. | |
| CJ: | Dinsdag, april 03, 2001 13:39 |
| : | Dinsdag, april 03, 2001 11:55 |
| lieverd wat moet ik nog zeggen ik leef met je mee dikkee knuffffff gaby |
|
| pramodah: | Dinsdag, april 03, 2001 10:14 |
| hier word ik stil van pieps jij bend zo lief,en dan zo'n herinneringen moeten meedragen.... liefs pramodah |
|
| Elly: | Dinsdag, april 03, 2001 09:11 |
| T'is niet eerlijk je hebt genoeg pijn en verdriet gehad, en het blijft je gewoon achtervolgen. Als ik dit lees zou ik wat verdriet van je willen dragen, want dit verdien je niet. Veel liefs en een hele dikke knuffel. Elly |
|
| Idster: | Dinsdag, april 03, 2001 08:06 |
| *slik*......*stil* Even kunnen er geen woorden uit mijn keel komen...het is vreselijk...ook ik zie nu deze beelden voor me... Deze mensen gaan hun leven gewoon door en jij......jij zit er je hele leven aan vast...vreselijk meis...maar ik vind het ZO goed van je dat je het zo goed op kunt schrijven... Ik geef om je... Liefs en een knuffie Idster |
|
| maneschijn: | Dinsdag, april 03, 2001 07:54 |
| meis, meis, meis... Wat vreselijk toch... Maar je hebt gelijk... De familie/vrienden of weet ik wat, willen het vaak niet eens zien... En ook al weten ze het, dan nog blijven ze het glashard ontkennen... ZE slagen er op de één of de andere manier in om het te verdringen, er niet mere aan te denken... Maar de slachtoffers... Die blijven nog jarenlang, zoniet een leven lang, met vreselijke angsten achter... Meis, hou je sterk,hé,lieverd... Dikke knuffel, veel liefs XX |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pieps | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2001 | ||
| Thema's: | ||