schalmen
Een omhulsel ligt hier
leeg naast de kale plek
heel dicht bij de holte
waar jij vroeger sliep
De lepel loste op in roest
van maanden met gebrek
De put - hij bleef -
net zo duurzaam, even diep
Monotoon de stem
ijlte huist in zinnen
een eigen hart dat
enkel in routine klopt
Rond de leden – huid -
koud als gesteven linnen
en dáár de kuil, waar
jij diep droom verstopt
Reacties op dit gedicht
| PeterdB: | Zondag, februari 22, 2004 01:58 |
| Bijzonder Lani, net als de reactie van de buurman hieronder | |
| arie: | Woensdag, februari 18, 2004 00:09 |
| de tijd staat stil niet de gedachten vergeten woorden stil verdriet zie het zwart doorleef de nachten maar wachten, nee dat wil ik niet ik zoek het licht om daar te schuilen in de warmte van de zon ik wou al was het even dat ik jou vergeten kon toch is er hoop al duurt het even daar ga ik voor al doet het pijn er komt een tijd dat ik durf en vecht voor mijn leven dat ik gewoon mezelf kan zijn |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||