Het vuur van verdriet
Een waanzin van vulkanen
vuurspuwend van verdriet
Een lavastroom van milde tranen
sluipt langzaam over het liefdesgebied
Een sidderende stilte
doorloopt het heelal
Een brandend ogenblik van kilte
vult woedend ravijn en dal
Verwachting treft me als een dolk
Splinters pijn doorboren me
Verdrinkend in een draaikolk
van een panische seconde
Een storm van zwarte vlammen
Een nutteloos geweld
probeert hart en ziel te verlammen
door bitterheid gekweld
In een schaduw van droefheid
neemt mijn hart vragend en onvoldaan
gebroken afscheid
van een hart dat een ander weg is opgegaan
vuurspuwend van verdriet
Een lavastroom van milde tranen
sluipt langzaam over het liefdesgebied
Een sidderende stilte
doorloopt het heelal
Een brandend ogenblik van kilte
vult woedend ravijn en dal
Verwachting treft me als een dolk
Splinters pijn doorboren me
Verdrinkend in een draaikolk
van een panische seconde
Een storm van zwarte vlammen
Een nutteloos geweld
probeert hart en ziel te verlammen
door bitterheid gekweld
In een schaduw van droefheid
neemt mijn hart vragend en onvoldaan
gebroken afscheid
van een hart dat een ander weg is opgegaan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: MizZy_Me | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||