Zo spreek ik mijn taal...
Niet uit kunnen spreken woorden
Geschreven op papier
Daarmee toch proberen te zeggen
En het uit te kunnen leggen
Zo spreek ik mijn taal
De taal van de stomme
Duidelijker als met een stemgeluid
De manier waarop ik het spuit
Het van me af schrijven
Het kunnen nalezen
De taal die ik wel goed spreek
De dagelijkse -ik- blijkt dan maar fake...
Reacties op dit gedicht
| M@ri@: | Maandag, februari 16, 2004 20:13 |
| je innerlijke ik is schitterbaar en meer dan duizend woorden kostbaar! zo kunnen schrijven van gevoelsleven dat is werkelijk puur beleven! liefs *boselfje* |
|
| shelob: | Maandag, februari 16, 2004 13:35 |
| Niks fake, echter dan gesproken taal, ik versta het helemaal, Jol. | |
| arie: | Maandag, februari 16, 2004 11:31 |
| Mwah.... fake? nee, dat denk ik niet... Alles begint bij het begin. nl: bij het van jezelf houden.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -- Calimero -- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||