Nog steeds je dochter
Nog steeds je dochter
Je verandert van vrouw,
maar dat is niet alles.
Heel je leven wordt ruw,
overhoop gehaalt.
Zo verander je niet alleen van lief,
ook van kauwgom,
die herinnering is weg.
En van stoel en bank,
al is het dan geleidelijk.
Van kleding smaak,
of kiest zij nu alles uit?
Ook je sloffen zijn anders,
niet meer die lompe dingen
waar mijn voeten in zwommen.
Zijn dat en vele anderen,
pijnlijke herinneringen?
Als je maar niet van,
kinderen verandert,
want ik blijf voor altijd jouw dochter
Reacties op dit gedicht
| kokkie: | Maandag, februari 16, 2004 18:18 |
| met bewondering gelezen, heel herkenbaar liefs angela |
|
| anne(15): | Maandag, februari 16, 2004 16:05 |
| *Slik* Heel mooi geschreven en zo herkenbaar...:'( Liefs Anne |
|
| brinkieloontje: | Maandag, februari 16, 2004 13:49 |
| MOoi geschreven.. erg aangrijpend.. Sterkte.. XX ilona |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pioen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||