Hoe het allemaal... zo kon ?
Achter die wolk... schijnt die zon
Die wolk gaat... een keer open
Daar moet men... op blijven hopen
Want dat staat... al een tijdje vast
Neemt bij je weg... dan die zware last
Tussen die wolk... verschijnt een gezicht
Wat in je hartje... zal brengen dat ware licht
Openend die ogen... al kijkend vooruit
Verleden achterlatend...was geen rijke buit
Op jonge leeftijd... hebben we die mijmering
Volwassen blijft het... een herinnering
Laat jou hart... je weer leiden
Het kan je... zo verblijden
Samen met je hoofd... op een lijn
Dat doet goed... het voelt zo fijn
Pak vast... die innerlijke kracht
In ons huist... iets fantastisch zacht
Vind terug... je eigen ware ik
Zal krijgen... in het leven weer schik!