Weg uit mijn leven
Ik besta niet voor jou,
hoe erg ik mijn best ook doe.
Ik blijf maar achter je aan lopen,
ik ben het een beetje moe.
Ik heb ook mijn trots,
ik blijf niet meer op je jagen.
Ik blijf geen belangstelling meer tonen,
door altijd naar je te vragen.
Als ik er niet ben,
vraag je wel altijd naar mij.
Maar je wilt niet toegeven,
daarom worden ik en jij nooit een 'wij'.
Je weet zelf niet eens wat je wilt,
en brengt mij daardoor in onzekerheid.
Maar vanaf dit moment,
is mijn gevoel weer bevrijd.
Want ik blijf je val niet opvangen,
ik laat je nu maar gaan.
En mocht je er spijt van hebben,
eigen schuld je hebt 'ons' nooit laten bestaan...
Reacties op dit gedicht
| muckie: | Maandag, februari 16, 2004 17:05 |
| kies voor jezelf, kweet dat t moeilik is..ma soms dan is dat het beste! het komt goe..egt en asl jullie voor elkaar gemaakt zijn komt het goed!! kus |
|
| protectangel: | Maandag, februari 16, 2004 16:37 |
| zeer mooi en ontroerend gedicht. liefs xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -guardian-angel- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||