Een lange uitzichtloze betonnen laan
Omringt door hoge kale bomen
Bomen als in de herfst bladverliezend en triest
Beekjes eromheen die al jaren leegstaan
Geen groen levend, maar bruin dood
Geen verhult geluid van leven
Geen bloemen, enkel onkruid
Geen een vogel die er floot
Aan het einde van de grauwe laan
Is een poort hoger dan de bomen
De spijlen dikker dan de stammen
Op slot, niet zomaar doorheen te gaan
De weg die ik moet volgen
De weg op weg naar het leven
Op weg naar het misschien verdiende geluk
Daar waar geen gedachtes meer achtervolgen
De poort waar ik de sleutel van moet vinden
De sleutel voor het openen van mijn hart
Waar mijn emoties zijn opgesloten
Achter de poort van de beter gezinde
Lange weg om te bewandelen
Zie het ook nog niet echt zitten
Om die weg al in te slaan
Ben nog met mezelf aan het onderhandelen
Maar echte steun vanuit thuis is er niet
Alleen is het bijna niet te doen
Blijf maar zo door kwakkelen
Tot ik een betere optie zie...
| arie: | Dinsdag, februari 17, 2004 00:10 |
| Soms is het zo eenvoudig Repelsteeltje... Soms mag je een gids raadplegen... Geloof me, de weg staat daarop aangegeven... Vertrouw er maar op, ook jij zal hem vinden ;) Liefs, Arie |
|
| H.J.: | Maandag, februari 16, 2004 20:29 |
| Jij bent toch onderweg hoop ik sterkte. liefs H.J. |
|
| Auteur: -- Calimero -- | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||