Vervlogen Dromen
In de schaduwen van duistere wouden
Vocht hij tegen onbeheersbare krachten
Verlorenheid maakte zich meester
Verzwaarde zijn hart en geest
In glansgouden gloed
Verspringend op netvlies van het leven
Brandde hij zijn handen zo- even
Aan onbelichte gedachten
Vanachter treurige wilgen en zwaarmoedigheid
Rustende op vermoeide leden
Leek hij voor even zijn rustplaats te hebben gevonden
In de schoot van vervlogen dromen
Vocht hij tegen onbeheersbare krachten
Verlorenheid maakte zich meester
Verzwaarde zijn hart en geest
In glansgouden gloed
Verspringend op netvlies van het leven
Brandde hij zijn handen zo- even
Aan onbelichte gedachten
Vanachter treurige wilgen en zwaarmoedigheid
Rustende op vermoeide leden
Leek hij voor even zijn rustplaats te hebben gevonden
In de schoot van vervlogen dromen
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Dinsdag, februari 17, 2004 18:47 |
| Subliem! Bewonder je talent eerlijk waar! Ps: su·bliem (bn.) 1 [inf.] prachtig, de schoonheid in haar hoogste vorm of graad vertonend |
|
| lady-manja1986: | Maandag, februari 16, 2004 17:34 |
| Heey big sis ;) mooi stukje schrijven !! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cindyv2 | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||