Bloemenboeket,
Herken je de uiterlijk tere maar toch volhardende viooltjes met een hart als fluweel zo zacht.
Net als een gevoelig mensje met een levenskracht die je bij dat fragiele uiterlijk niet verwacht.
De koele blauwe vergeet- me -nietjes verfrissen je geest op verhitte dagen.
Een nuchter persoontje bij wie je altijd om raad kan vragen.
De wilde narcissen die geuren en bloeien op drassige oevers en verborgen stille plekken.
Zoals iemand stilletjes in een hoekje beroep doet op onze zintuigen om hem eruit te trekken.
Die mooie bonte bermbloeiers vertrapt, verreden of afgemaaid slagen er steeds opnieuw in te bloeien.
Getekend zijn door verdriet en pijn maar er toch de levensvisie op na houden om je door de wereld te laten boeien.
Je weet toch dat je het alleen niet red,
Vooruit verzamel je allen in een kleurig palet van een menselijk bloemenboeket.