Ik zie je,
Als een auteur van een toneelstuk ,
1 groot stuk spelen … waarin ik,
Van het podium ben afgesmeten,
En enkel nog kan kijken,
Naar het spectacel dat wordt gespeeld.
Aplaus….
Stilte….
De lichten op mij gericht,
Enkel ik zit nog in de zaal,
En enkel jij op het podium,
Waarom daal je niet naar beneden?
Om met me te praten?
Waarom bouw je een muur van gevoelens,
Omringd door de duizenden vragen in mijn hoofd?
Je buigt,
Ik lach en hoop een blik van jou glimlach op te vangen,
Maar dit wordt niet verwezenlijkt,
En het toneelstuk dat is geeindigd voor vele mensen,
Is voor mij juist begonnen.

Els