Sta eeuwig aan haar graf
Daar hangt mijn moeder
haar hoofd in een touw
Haar ogen gesloten
haar gezicht grijs/blauw
Daar ligt mijn moeder
in haar duistere graf
Met op de steen een gedicht
dat ik haar ooit eens gaf
En ik sta er maar een beetje bij
op mijn wang een traan
Het duister heeft me gevangen
en ik kom er niet vandaan
Ik probeer weg te rennen
maar ik ben 1 met de grond
Ik sta eeuwig aan haar graf
met een hart, zwaar gewond
*terugkerende nachtmerrie*
Reacties op dit gedicht
| amandi: | Maandag, maart 01, 2004 19:42 |
| woow, echt mooi! sterkte meis! Liefs, |
|
| H.J.: | Dinsdag, februari 17, 2004 22:09 |
| Pfffffffffff intriest gedicht zo kwetsbaar mooi geschreven. liefs H.J. |
|
| KoeZzA: | Dinsdag, februari 17, 2004 21:43 |
| vol verdriet en pijn geschreven erg mooi geschreven ook ik wens je echt heel erg veel sterkte net als wat ilona zegt ik hoop ook dat je over een poosje over leuke dingen zal gaan dromen XxX KoeZzA |
|
| brinkieloontje: | Dinsdag, februari 17, 2004 20:37 |
| wooow heftig maar mooi geschreven.. sterkte.. Hoop dat je over een poosje over leuke dingen droomt.. xal de droomblazer wel ff langsture met een leuke droom;) XX ILona |
|
| aquaangel: | Dinsdag, februari 17, 2004 19:03 |
| hey manja kom je even hier lezen liefs angel en probeer eens een leuke droom op te wekken |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||