Door het roodlicht
En even later; heel de straat verlicht
Spijt van wat ik heb gedaan
Spijt voor de moord die ik ben begaan
De klok willen terug draaien
Om zo die haren weer te zien waaien
Verbitterd door het feit dat dit niet kan
Evenmin met een ander plan
Een litteken en een blijvende traan
Toch met deze tekens moeten verdergaan
Geen enkele lach die deze traan kan verdrijven
Moet ik echt zo ongelukkig blijven?
De beelden van die avond die zich elke nacht herhalen
Er steeds opnieuw om moeten malen
Die ene keer heb ik te hard gereden
Maar die avond blijft voor mij het heden