Een ongekend talent
Mijn broer speelde piano
Het geluid raakt nog steeds mijn ziel
Hij vertelde verhalen bij de tonen
Tot ik eindelijk in slaap viel
Hij kon geen enkele noot lezen
Muziekles eigenlijk nooit gehad
De stukken muziek die hij speelde
Kwamen recht uit zijn hart
Hij heeft nooit emoties geuit
Zo was hij simpelweg niet
Maar hij hoefde ook niet te praten
Hij kon het kwijt in zijn muziek
En zo ben ik altijd weer blij
Als ik weer even thuis ben
Zo kan ik elke keer nog even genieten
Van een ongekend talent
Reacties op dit gedicht
| lixje: | Vrijdag, maart 12, 2004 17:36 |
| muziek doet veel! I really LOVE my piano too... kusje |
|
| P. Pieters: | Woensdag, februari 18, 2004 02:18 |
| Ik wil het graag zien als iets meer .. voor mij is het ook iets meer .. het kan meerdere dingen zijn. 1. gemiste kans 2.bewondering 3 een oproep om te pakken wat je pakken kan .. Motivatie liked it ! peter |
|
| Darkdevils-night: | Dinsdag, februari 17, 2004 23:40 |
| prachtig... Zulk talent moet gekoesterd worden, dat zijn de echte muzikanten.. zonder een noot of enige lessen iets prachtigs neer kunnen zette, ik geef je groot gelijk om ervan te genieten als je weer es thuis bent;) Ik heb ooit ook muziek instrument bespeeld maar ik was helaas niet zo'n talentje:$ haha.. Mooi gedicht hoor en thx voor je reactie:) Liefs cora |
|
| shelob: | Dinsdag, februari 17, 2004 23:07 |
| Leuk zo'n broer! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||