Het zilver van haar treurwilg hart
Ik beklom mijn oude, trouwe boom,
voor de zoveelste keer opnieuw
Regen bevlekte mijn onvolmaaktheden,
en de zachte bloesems lieten mij betreden
In het zilver van haar treurwilg hart,
viel mijn mond verwonderd open
Verwachtingsvol hoopte ik ’t verleden te hervatten.
terwijl ik hetgeen daar lag, niet kon bevatten
‘’Een klein zaadje,’’ zei de warme stem
‘’is alles waar jij naar hebt verlangd
Een stevig voetstuk, daar plaats je het in,
jouw verleden eindigt hier, maak ruimte voor een nieuw begin’’
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Donderdag, februari 19, 2004 09:47 |
| erg mooi!!!! op naar het goud van een trots beuken hart! |
|
| de nifter: | Donderdag, februari 19, 2004 08:01 |
| eh.... meisje eh.... oh bugger | |
| de nifter: | Donderdag, februari 19, 2004 08:01 |
| mooi joh | |
| Darkdevils-night: | Woensdag, februari 18, 2004 21:06 |
| Wauw... wat een krachtige woorden, zoveel positieve gedachtes.. zoveel hoop en goeds voor de toekomst, verpakt in pakkende woorden omschreven met een doel.. mooi echt heel mooi neergezet.. Super... ;) Liefs en knuff **nachtduiveltje Cora** |
|
| lommert: | Woensdag, februari 18, 2004 20:45 |
| wat een mooie combinatie van natuur en fictie...bewondering voor het zaadje waar alle kiemkracht in verborgen zit... xxje willemmien |
|
| kokkie: | Woensdag, februari 18, 2004 20:01 |
| mooie woorden en heel veel hoop xxx |
|
| Phoweyk: | Woensdag, februari 18, 2004 19:35 |
| kusje.. | |
