Dobberend in stille eenzaamheid
losgekoppeld, dobberend in stille eenzaamheid
ik heb heus wel de juiste weg gekozen, neem ik mezelf voor
ook al vervalt mijn stem vloeiend in onzekerheid
geen moed nam ooit mijn visitekaartje vol lof aan
want mijn koekjes van eigen deeg waren te twijfelachtig
’t is daarom dat ik mijn 1, 2, 3 besluiten maar liet staan
maar nu kunnen beukende rotsen me niets meer deren
een streepje voor gun ik mezelf op elk kompas
een kopstoot zou ’t kunnen zijn, maar van fouten moet je leren
Reacties op dit gedicht
| Amarena: | Donderdag, februari 19, 2004 11:59 |
| Prachtig verwoord deze stappen naar volwassenheid. Heb vertrouwen in je kompas, je zal zien dat het nog altijd werkt! Kus |
|
| de nifter: | Donderdag, februari 19, 2004 08:00 |
| niet zo aan jezelf twijfelen. zolang de keus van jou is is ie goed. in het ergste geval leer je er iets van (bah). en doe mij ook maar zo'n koekje ;P | |
| The unreachable: | Woensdag, februari 18, 2004 20:01 |
| Inderdaad, als er iets misgaat, kan je er alleen maar sterker uit kome! ;) Prachtig gedichtje! | |
| kokkie: | Woensdag, februari 18, 2004 19:56 |
| geweldig geschreven xxx |
|
| Phoweyk: | Woensdag, februari 18, 2004 19:35 |
| wat een prachtige woordkeuze lief meisje.. en gelijk heb je.. fouten zijn er om van te leren :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||