Mijn (wan)hoop
Rusteloos
Gedachten malen
Een eindeloze kolk
Verlangende verhalen
Uiterlijke drukte
Maar in stilte gekeerd
Het leven gaat door
Ik heb het geleerd
De enkele traan
Die niemand ooit ziet
Toont het diepe verlangen
Het stille verdriet
Mijn veeleisende wensen
De malle dromen
Een onmogelijk pad
Niet door te komen
Maar rusteloos
Malen mijn gedachten
In een eindeloze kolk
Terwijl de verhalen wachten
***
| Oorlam: | Donderdag, februari 19, 2004 09:49 |
| heel mooi gedicht, aai, |
|
| arie: | Woensdag, februari 18, 2004 23:48 |
| Het pad kun je sturen door je gevoel te volgen, en wensen kun je bijstellen Caroline Kop op, het leven lacht je toe Knufff |
|
| pramodah: | Woensdag, februari 18, 2004 23:21 |
| zijn je wensen dan zo veeleisend caroline? en dan nog een onmogelijk pad...misschien je wensen wat afzwakken ;;) |
|
| Huting: | Woensdag, februari 18, 2004 21:38 |
| Toon die enkele traan, die niemand ziet, vertel je verhaal en uit je verdriet. Veel liefs, Doortje |
|
| Fool on the Hill: | Woensdag, februari 18, 2004 21:10 |
| Het leest als een melancholische wals. Mooi ! | |
| Quo Vadis?: | Woensdag, februari 18, 2004 21:05 |
| Treffend (letterlijk en figuurlijk) ;o)x |
|
| Auteur: Caroline Maas | ||
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||