Samen leven !!!
Ik was jong en nog zo klein,
En volgde een eg van gelukkig zijn.
Al kende het leven niet altijd rozengeur en maneschijn.
Als klein meisje leefde ik gelukkig en fijn.
Ik had een moeder die veel van me houdt.
Daardoor kreeg ik warmte en zekerheid,
Maar het belangrijkste: Ik voelde me vertrouwd.
Nu ben ik groot en niet meer klein,
En volg nog steeds de zelfde weg van gelukkig zijn.
Al ben ik dan niet meer mamma’s kleine meid,
Voor mij heeft zij nog altijd tijd.
Nu wordt het tijd dat ik mijn vleugels spreidt.
En wat doe met mijn volwassenheid.
Het wordt tijd dat ik mijn vleugels uit ga slaan,
En op eigen benen leer te staan.
Dit doe ik niet helemaal alleen,
Maar met mijn allerbeste vrienden en MIJN vriend om me heen.
Samen met mijn vriend ga ik de grote gemene wereld aan.
Samen met hem zal ik op eigen benen staan.