Verdrietig
Verdrietig
Het regent binnen
Op de vlucht gaan de spinnen
En de aquarel aan de muur
Geeft zijn kleuren terug aan de natuur.
Ik wil niet naar buiten
Want daar is de zon niet te stuiten
De kinderen lachen vrolijk
En de vogels zijn net zo olijk.
Mijn stem is verdoofd
En het bonkt in mijn hoofd
De traankleiren staan ver open
Om de waterlanders te lozen.
Ik denk aan die keer
Toen je danste met Geer
Je gierde van het lachen
Jullie wapperden als vlaggen.
De zon schijnt nu ook binnen
Ik wil je graag beminnen.
kenart
Het regent binnen
Op de vlucht gaan de spinnen
En de aquarel aan de muur
Geeft zijn kleuren terug aan de natuur.
Ik wil niet naar buiten
Want daar is de zon niet te stuiten
De kinderen lachen vrolijk
En de vogels zijn net zo olijk.
Mijn stem is verdoofd
En het bonkt in mijn hoofd
De traankleiren staan ver open
Om de waterlanders te lozen.
Ik denk aan die keer
Toen je danste met Geer
Je gierde van het lachen
Jullie wapperden als vlaggen.
De zon schijnt nu ook binnen
Ik wil je graag beminnen.
kenart
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kenart | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2001 | ||
| Thema's: | ||