10 seconden surreëel
Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen
toppen van een zelfgebouwde stad
roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen
voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag
Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn schouders
op de koepel van een grote glazen lach
Diep daar beneden produceren / consumeren
de geprogrammeerde mieren
hun Geluk voor ‘weer een dag’.
Reacties op dit gedicht
| marije kooij: | Vrijdag, februari 20, 2004 22:50 |
| zucht :) | |
| Oorlam: | Vrijdag, februari 20, 2004 10:14 |
| :) mm mooi, doet me denken aan de sfeer van Blokken van Bordewijk..ik weet niet waarom |
|
| shelob: | Donderdag, februari 19, 2004 21:30 |
| Mooi, heel mooi, knijp je handen fijn en hou je geluk vast. | |
| BrokenElf: | Donderdag, februari 19, 2004 19:51 |
| Geluk!! Geweldig gevoel wat altijd zo snel weer wegglipt!! =( Zeer moooii Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rivierinsect | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||