alleen onder de mensen
Alleen onder de mensen
Alleen onder de mensen
Ze kijken maar, zien me niet
Niemand die me ziet
Want ik stel grenzen
Ik laat ze niet dichtbij
Dat doe ik niet bewust
Maar wat moeten ze van mij
Ik ben totaal uit geblust
Kan niet meer vooruit
Ik weet wel wat het is
Het is op de eenzaamheid dat ik stuit
En ik voel het als gemis
Dat ik niet kan veranderen
Zo alleen bij de anderen
Het blijft me volgen
De gevoelens komen er niet uit
Dat maakt me dan verbolgen
En dat is dan weer niet goed
Want sluit dan mijn gezicht
Mijn hart is een kist
Met een groot slot erop
En ik wilde dat ik wist
Hoe je die kist open doet.
(gelukkig niet helemaal waar)
Reacties op dit gedicht
| Sam de Bruin: | Vrijdag, februari 20, 2004 23:54 |
| advies...probeer er achter te komen of je een sociale fobie hebt...heb ik al jaren..weet het pas sinds kort.. ik ben heel gevat..maar kom niet te dichtbij....!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: pioen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||