We leven met jullie mee!
Afscheid nemen doet pijn...
dat zal altijd zo zijn.
Hij kijkt naar jou Annelies,
het is voor jou een groot verlies.
Nu vindt hij daar rust...
al is het niet bewust.
Denken aan de mooie dagen...
zal de pijn vervagen.
Houdt jullie liefde in je hart...
dat was voor jullie heel apart.
Er is iets dat je niet vergeten mag...
dat hij hield van jou lieve lach.
Je moet er over praten...
dat mag je zeker niet laten.
Wat hij wilde van jou!
zeker geen tranen maar een vrouw...
die zijn liefde nooit vergeet,
maar ook de mooie dingen niet verleerd!
Hij is in jou hart...
en geeft jou de kracht...
dit te door staan,
met ma en pa die naast je staan.
dat zal altijd zo zijn.
Hij kijkt naar jou Annelies,
het is voor jou een groot verlies.
Nu vindt hij daar rust...
al is het niet bewust.
Denken aan de mooie dagen...
zal de pijn vervagen.
Houdt jullie liefde in je hart...
dat was voor jullie heel apart.
Er is iets dat je niet vergeten mag...
dat hij hield van jou lieve lach.
Je moet er over praten...
dat mag je zeker niet laten.
Wat hij wilde van jou!
zeker geen tranen maar een vrouw...
die zijn liefde nooit vergeet,
maar ook de mooie dingen niet verleerd!
Hij is in jou hart...
en geeft jou de kracht...
dit te door staan,
met ma en pa die naast je staan.
Reacties op dit gedicht
| roland: | Donderdag, april 12, 2001 19:20 |
| Dit heeft ons bijzonder aangegrepen.Waarvoor onze dank.Eindelijk toch iemand die weet wat het is om problemen te hebben.Nogmaals onze oprechte dankbetuiggingen. | |
| betty: | Donderdag, april 05, 2001 14:45 |
| amai tante ik weet wel niet over wie het gaat maar ik denk wel dat dit gedicht haar zal steunen. heel mooi verwoord tanteke groetjes betty |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zeeroosje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2001 | ||
| Thema's: | ||